O ben-estar ou estar-ben da infancia

Nun momento no que parece haber unha intrumentalización da educación infantil atribuíndolle un nivel preparatorio ou prebásico para certos aprendizaxes escolares e sobreenfatizando o desenvolvemento anticipado da escrita, da lectura e do cálculo, da introdución das tecnoloxías, e doutras linguas estranxeiras –con sofisticados programas “de calidade” e inverosímiles proxectos didácticos, xa se empezan a escoitar voces autorizadas e críticas con esta tendencia que deixa de lado aspectos esenciais como son a creatividade, a imaxinación, a mentalidade aberta, e a expresión artística, algo que afecta profundamente ao dereito e á alegría do neno a aprender a través do xogo.

Entendendo que o ben-estar ou estar-ben debe ser unha das grandes finalidades da educación da primeira infancia, preocupa o mal que o están a pasar os menores en moitas instancias sociais entre as que se encontra –ás veces- a propia familia e/ou a escola. Coinciden moitos dos expertos en que cómpre unha reflexión profunda sobre o que necesitan os nenos no mundo actual. Pregúntanse, pregúntannos e queren que nos preguntemos se os nenos son felices nos diversos escenarios nos que participan; se experimentan benestar ou están continuamente presionados por diversos factores de competencia do ámbito dos adultos; se viven esta etapa desde as súas características infantís tan propias.

O acceso de todos os nenos/as a experiencias educativas de calidade é unha das finalidades principais do programa Metas educativas 2021 da OEI, así, entre outras actuacións, encargan estudos que axuden a afondar nese concepto de calidade. O máis recente é a publicación “Antología de experiencias de la educación inicial iberoamericana”, coordinado por Laura Hernández e  Mª Victoria Peralta, unha voz recoñecida internacionalmente no eido da educación  infantil.

Unha obra organizada en dúas partes:

-a primeira delas pretende proporcionar unha base teórica sobre aspectos clave para a educación infantil, aludindo á necesidade do  ben-estar ou do estar-ben, das boas interaccións entre as persoas adultas e os nenos, así como de estratexias metodolóxicas que cumpran con eses requisitos.

- a segunda parte, centrada na práctica educativa, estrutúrase en catro temáticas: o xogo e a arte, a atención á diversidade, nos ambientes desafiantes para os nenos e no sistema paralelo de educación formal/non formal.

Unha lectura e unha reflexión necesaria que nos obriga a parar e repensar a atención que lle estamos dispensando aos máis pequenos, así como nos verdadeiros atributos da calidade educativa.